Een broederschap tussen mensen
Lo Guest
Wanneer ik in mijn werkkamer zit en over mijn kleine tuin uitkijk, lijkt de turbulente wereld ver weg te zijn. In deze tijd van het jaar is de Australische tuin een uitbundigheid van kleuren en helder groen. Misschien is het wel de vrede van mijn studeerkamer die me doet vragen: Waarom alleen hier? Waarom kan er in de wereld geen vrede zijn? Wat mankeert ons mensen dat we niet samen in harmonie kunnen leven?
Misschien zijn we zo intellectualistisch en materialistisch geworden dat de eenvoudigste boodschap van al onze religies te moeilijk voor ons is geworden om te begrijpen. Deze wordt op verschillende manieren verwoord, maar altijd met dezelfde betekenis: ‘Doe een ander wat u wilt dat zij u doen.’ Eenvoudig, ja, maar het is waarschijnlijk het moeilijkste gebod om te volgen, als men zich er ieder moment door wil laten leiden.
Terwijl ik in mijn vredige kantoor zit, nemen mijn gedachten mij mee naar de wereld, die zo vol met haat en moord is, niet alleen in oorlogen en revoluties, maar vaak voor een paar centen om drugs te kopen, of eenvoudig om de lust van het doden. Het gebod ‘Gij zult niet doden’ is vergeten, en met mijn geestesoog zie ik de golven van haat trillen door de lucht. Sommigen wijzen erop dat we in een duister tijdperk leven, maar dat is geen excuus voor al dit geweld. Alleen wij zijn verantwoordelijk voor onze daden en onze beslissingen, of ze nu goed of slecht zijn, of alle schakeringen daartussenin. Door dit te beamen merkte ik ook hoe moeilijk het is om de juiste besluiten te nemen en niet te worden meegenomen door de negatieve gedachtestromen van de wereld. Maar hoe bereiken we zo goed mogelijk het juiste inzicht en hoe kunnen we de juiste manier van handelen kiezen?
Wanneer ik naar de boekenplanken in mijn studeerkamer kijk, valt mijn oog op de boeken van Mw. Blavatsky, en moet ik aan een van de oude waarheden denken die zij aan onze beschaving probeerde terug te geven: dat de mensheid alleen in vrede en harmonie kan leven, en daardoor overleven, als ze maar sterk genoeg is om als een broederschap van mensen te leven. Is dit nu echt zo’n vergezocht idee? Is een broederschap onder de mensen echt zo onmogelijk als sommigen ons willen doen geloven? Beeld na beeld kwam in mijn geest op, sommige slecht, sommige goed. De slechte waren sterk, lawaaierig en schreeuwden om erkenning, maar de goede – de liefde tussen mensen, de strikt onzelfzuchtige hulpvaardigheid die zich van de ene mens naar de andere mens in nood uitstrekte – hoefde niet om erkenning te schreeuwen, deze waren er gewoon, als belofte dat de hele mensheid zich daarop zal richten om het goede te helpen groeien, en door die groei het kwaad weer teniet te doen.
Een broederschap tussen mensen! Ja, het is niet alleen een mogelijkheid, maar een zekerheid. De doos van Pandora gaf ons het geheim van de kracht om elke tegenslag te overwinnen – hoop. Deze sterkste bondgenoot zegt ons: Er zal een broederschap tussen de mensen zijn, zodat de mensen gezamenlijk in vrede en harmonie kunnen leven, werken en streven.