Het zoeken van het visioen door de Amerikaanse indiaan*
Maurizio G. Smith
*Uit een toespraak gehouden in Theosophical Library Center, Altadena, Californië, op 18 april 1986.
Openingsgebed
Als u het pad van de Amerikaanse indiaan wilt gaan – wees dan voorbereid. Loop zacht, o mijn zusters, o mijn broeders.
Loop met lichte tred, verbreek niet de stilte van de dageraad, want in de stilte kan men de fluisteringen van de Grote Geest horen.
Kies uw weg en loop voorwaarts, keer u niet om. En als een steen een hindernis blijkt te vormen, verplaats dan elke steen, één voor één. Probeer niet de berg te verplaatsen, maar verplaats elke steen waaruit de berg bestaat.
En als het woestijnzand uw mocassins schroeit, vloek niet in wanhoop, opdat de Zuidenwind het niet hoort en uitlegt en toorn over uw hoofd brengt. En als het pad is bezaaid met doornen, wend u niet af van het pad, want de doornen zijn de strijd van het leven. Loop zacht. Spreek zacht. Want op dit pad hebt u de wijsheid van de opperhoofden nodig. De aanmaningen van uw Hoofden kunnen uw kracht worden.
En als de koude winden u treffen, buig met de wind. En weldra loopt u ongehinderd.
Op het pad ontmoet u misschien een oude, die voor u stilstaat zoals u voor hem stilstaat. Ouderdom ontmoet jeugd en jeugd ontmoet ouderdom. Denk aan de kleinen langs het pad. Neem de tijd om met anderen het pad te gaan, in het bijzonder met hen die u de weg hebben gewezen naar hogere paden – uw Moeder en uw Vader.
Loop zacht zodat u de geluiden hoort. Als u de verdrukten, de zieken, de kleinen en hen die u zoeken, ontmoet en hun kreten hoort – schaam u dan niet dat uw tranen zich met de hunne vermengen.
Want het gaan van de weg brengt ontwaken. Denk tweemaal voor u het spoor volgt van de Rode Man. Loop dan zacht, o mijn zusters, o mijn broeders. – Red Dawn*
*‘Walk softly, O My Sisters, O My Brothers’, herdrukt met toestemming.
Een gebruik dat bij de Noord-Amerikaanse indianen een centrale plaats inneemt is het zoeken van het visioen: de innerlijke reis om ons diepste zelf binnen de ‘Harmonie van de vier evenwichten’ te leren kennen*. Deze reis begint vaak in de kinderjaren en het zoeken van het visioen zet zich het hele leven voort.
*Hyemeyohsts Storm, Seven Arrows, blz. 27.
In zijn boek Voices of Earth and Sky [Stemmen van Aarde en Hemel] beschrijft Vinson Brown de rite van de levensgang en zegt hij dat onder de stammen van de vlakten en ook bij de meeste stammen van het plateau en de oostelijke bossen, praktisch elke jonge man en ook menig jonge vrouw werd uitgezonden om een visioen te zoeken. Feitelijk was heel hun kindertijd erop gericht hen te vervullen met het verlangen visioenen en geestkracht te zoeken en te ontvangen, en inzicht te krijgen in de offers en beproevingen die daarmee gepaard gaan. De meesten van hen verwachtten in een visioen één of meer beschermgeesten te zien, gewoonlijk in de vorm van een dier, een vogel, of een natuurkracht zoals de donder en de bliksem. Deze beschermgeest is een weerspiegeling van de Grote Geest in elke zoeker en zal zijn hele leven bij hem blijven om hem te helpen en te beschermen, vooral als hij zijn hart zuiver houdt.
Voor de Amerikaanse indianen zijn de deugden van waarheidsliefde, moed, edelmoedigheid en eerbied voor het leven, heilig. Ze treden door middel van de zeven heilige ceremoniën in rechtstreeks contact met de Grote Geest, die ze Wakan Tanka noemen. Zoals Black Elk aan Joseph Epes Brown vertelde, omvatten deze:
- ‘Het bewaken van de ziel’ – een ceremonie of rite om de ziel van de dode te zuiveren.
- ‘De rite van zuivering’ – uitgevoerd om de zoeker beter in staat te stellen de wil van Wakan Tanka te doen.
- ‘Het roepen om een visioen’ of het zoeken van het visioen.
- ‘De zonnedans’ – die tijdens de volle maan in juni of juli wordt uitgevoerd, een ceremonie om de zoeker in staat te stellen dichter bij Wakan Tanka te komen.
- ‘Het maken van verwanten’ – uitgevoerd om een relatie tot stand te brengen tussen Wakan Tanka, de aarde, andere menselijke wezens, enz.
- ‘Het voorbereiden van het meisje op het vrouw-zijn.’
- ‘Het werpen van de bal’ – de bal stelt Wakan Tanka voor. Het spel symboliseert de loop van het leven van een mens, dat moet worden besteed aan pogingen de bal te vangen. (Vgl. The Sacred Pipe.)
Het zoeken van het visioen helpt de zoeker te beseffen dat hij één is met alle leven en dat de hele schepping zijn eigen verwante is. Het helpt hem te bidden tot de Grote Geest om meer kennis van de Ene, die de bron is van alle dingen, maar veel groter. Volgens Black Elk kan
ieder mens roepen om een visioen, of ‘weeklagen’; en in vroeger tijden ‘weeklaagden’ wij allemaal – mannen en vrouwen – onafgebroken. Wat men ontvangt door dit ‘weeklagen’ wordt voor een deel bepaald door het karakter van degene die dit doet, want alleen zij die daar recht op hebben zullen de grootse visioenen krijgen. – Op.cit. blz. 44
Eén reden waarom sommigen geen visioen zien was misschien dat hun ‘roep’ egoïstisch was. Alleen zij krijgen de waarlijk grootse visioenen die goed zijn voorbereid en een voorbeeldig karakter hebben. Het zijn degenen die zich wijden aan het dienen van de stam en anderen. In feite hebben ze hun eigen behoeften vergeten en wijden ze zich aan de Grote Geest.
Het grote Sioux-opperhoofd, Crazy Horse, kreeg het grootste deel van zijn kracht door het ritueel van weeklagen, dat hij verscheidene malen per jaar uitvoerde, ook in de winter. Anderen waarvan bekend is dat ze ook visioenen zochten waren Black Elk, Ice van de Cheyennes, Plenty Coups van de Crow, Opperhoofd Joseph van de Nez Percé, Whirlwind Chaser en Elk Head van de Sioux.
Door te zoeken naar het visioen krijgt men helpers uit de vier elementen, vuur, aarde, lucht en water; van de vogels en van de rest van het dierenrijk.
De vier richtingen en de eigenschappen van hun helper zijn:
| Richtingen | Dier | Kleur | Eigenschappen |
| Noord | Buffel | Wit | Intellect en wijsheid |
| Zuid | Muis | Groen | Onschuld en mededogen |
| Oost | Arend | Goudgeel | Verlichting |
| West | Beer | Zwart | Zelfonderzoek |
De voorbereidingen omvatten vasten, kleine lichamelijke offers, reinigingen in de zweetwigwam, en andere zaken die door de gids noodzakelijk werden geacht.
Men zoekt het visioen op eenzame bergtoppen. Hoe hoger de plaats, hoe dichter die is bij de Grote Geest. Ze ligt ver van grote drukte, om de zoeker zelfstandig te maken, en in een gebied waar altijd gevaren dreigen: het gevaar om te vallen, contact met vogels en andere dieren, enz. – hoe ruiger en mysterieuzer het landschap, des te beter. Vrouwen gaan naar een heuvel of een dal, omdat die worden beschouwd als beschermde plaatsen. Mannen gaan de bergen in.
Kort voor het bereiken van de uitgezochte plaats wordt de zoeker soms (het is geen regel) opnieuw gebaad. Dat omvat zweetbaden, het inwrijven met salie of dennennaalden, en andere handelingen die de gids eventueel aangeeft. Daarna moet de zoeker zijn of haar lichaam beschilderen met witte klei, een kleed van buffelhuid meedragen, een pijp en mocassins, en een lendendoek dragen.
Op de plaats van het zoeken wordt een bed opgebouwd uit platte stenen, bedekt met dennentakken, salie of ceder – materialen die volgens de indiaanse traditie heilige eigenschappen hebben. Het zoeken van het visioen duurt één tot vijf dagen – vier dagen is ideaal – en in die tijd wordt geen voedsel of water gebruikt. De Sioux richten vaak een paal op in het centrum, waaraan offeranden worden bevestigd, en vier andere palen in de vorm van een kruis met daaraan linnen vlaggen. Daar tussendoor loopt de zoeker op ceremoniële wijze rond, uiterst langzaam zodat een rondgang een uur of nog meer in beslag neemt. Er zijn verhalen van zoekers die tijdens hevige regenbuien in de cirkel droog bleven.
Kortom, de betrokkene reinigt zich in ziel en lichaam om een geschikt kanaal te worden waardoor de Grote Geest kan werken. Door reiniging ontdoet men zich van zijn aardsheid zodat die op geen enkele wijze de Grote Geest belemmert.
De wezens die verschijnen om een man of vrouw bij te staan in het zoeken van het Visioen zijn van verschillende aard. Het waren gewoonlijk buffels, elanden; nu mogelijkerwijs beren, adelaars, honden, konijnen, muskieten en muizen. Geesten kunnen ook als gids optreden.
Eén voorbeeld van het zoeken van het visioen is de ervaring van Plenty Coups van de Crow-indianen*. Hij kreeg leiding van een zekere ‘Dwarf-Chief’ [dwerg-opperhoofd], die hem zei dat hij de jongen niets kon geven, omdat hij het vermogen bezat groot te worden als hij dat maar wilde gebruiken. Hij moest zijn zintuigen oefenen en de krachten gebruiken die hem al geschonken waren. Dan zou hij het ver brengen. De verschillen onder de mensen, zo werd hem gezegd, komen voort uit het gebruiken of niet-gebruiken van wat hen bij de geboorte door de Grote Geest is gegeven.
*Bewerkt naar The Mystic Warriors of the Plains (1972) van Thomas E. Mails.
Alle mensen hebben het natuurlijke vermogen in zich opgewassen te zijn tegen de eisen die het leven stelt. Plenty Coups had een wil en hij moest leren die voor hem te laten werken. Hij moest zijn zintuigen scherpen zoals hij een jachtmes scherp maakte: een wolf ruikt dingen beter dan een indiaanse jongen, omdat hij heeft geleerd zich op zijn neus te verlaten om hem elk geheim mee te delen dat de wind aandraagt. Daarom zou Plenty Coups niets worden gegeven, zelfs niet de gebruikelijke medicijnbundel, omdat hij alles al bezat wat nodig is om groot te worden.
Toen hij dit alles overdacht, zag en begreep de indiaanse jongen dat wat hij ook bereikte, zou worden verkregen door zelfontwikkeling onder leiding van de Grote Geest. Hij had een sterke wil en zou succes hebben als hij die op verstandige manier zou gebruiken. In de woorden van Mails:
In een tweede visioen werd Plenty Coups attent gemaakt op de kleine chickadee [een soort mees], die in zijn soort de minste is in kracht maar de sterkste van geest. Dit nietige vogeltje wilde wijsheid opdoen en was een uitzonderlijk goed luisteraar. Niets ontsnapte aan zijn luisterend oor dat ‘hij had gescherpt door voortdurend gebruik’. Daarna werd de chickadee de helper van Plenty Coups.
– blz. 133
Was het visioen eenmaal gezien, dan droeg de indiaan altijd een teken daarvan met zich mee dat op symbolische wijze werd geschilderd op zijn schild-foedraal, zijn kleding en zijn tipi [tent of wigwam]. Maar de meest doeltreffende concentratie van kracht kwam met de medicijnbundel.
Bij het voorbereiden van deze toespraak heb ik de raad gevraagd van Opperhoofd Black Brave Eagle uit Noord-Dakota, Medicijnman Roaming Deer uit Texas, Opperhoofd White Buffalo uit Noord-Carolina en Opperhoofd Young Eagle uit Eureka, Californië. Ze waren het er allen over eens dat het roepen om een visioen in de ware zin van het woord betekent het zoeken van het hoogste in de mens: het hoogste gebied van zijn stoffelijke aard; het hoogste gebied van zijn gevoelsaard; het hoogste gebied van zijn denken en het hoogste gebied van zijn spirituele aard. Dat zijn de vier evenwichten, de vier richtingen in elke man en vrouw, de vier gebieden van bestaan en ontplooiing.
Het ideale zoeken naar het visioen vindt plaats als de zoeker naakt is (iedereen wordt naakt geboren), op de berg plaats neemt zonder uiterlijke gids – alleen met zijn of haar eigen innerlijke gids; gedurende het vierdaagse zoeken vast en zich in stilte met de Grote Geest onderhoudt. (In de moderne visie wordt, naar men zegt, door de zoeker gezongen, getrommeld en allerlei andere geluiden gemaakt die men wenst.) Hij of zij loopt langzaam en in stilte het terrein van het visioen rond, vier keer per dag: tweemaal bij zonsopgang en tweemaal bij zonsondergang. Als de vier dagen voorbij zijn, verlaat de zoeker het nu gewijde terrein van het visioen, gaat in stilte naar huis, verblijft daar nog drie dagen in eenzaamheid, en keert geleidelijk tot de normale gang van zijn of haar leven terug.
Oude culturen en hun spirituele tradities: Amerika
Artikelen van Maurizio G. Smith