De mystieke tempel van Salomo
Salomo was een wijs mens en, naar mijn mening, niet zozeer wijs in de wijsheid van deze lagere wereld, als wel in de wijsheid van de hogere wereld, echte wijsheid. Als hij werkelijk de tempel heeft gebouwd die men bedoelt als men spreekt over de ‘tempel van Salomo’, kan men zich slechts afvragen: wat is er in vredesnaam met dat tempelgebouw gebeurd? Uit de oudheid is er, behalve uit de joodse boeken, totaal niets over bekend. Reizigers, geleerden en onderzoekers en mensen die rond de Middellandse Zee woonden, die honderden keren per jaar door Judea trokken, hebben nooit gemeld dat ze een dergelijk schitterend bouwwerk hebben gezien – schitterend, gezien de beschrijving van de schatten waarmee het, naar men veronderstelt, was overladen; maar werkelijk afschuwelijk wat de bouwkundige vorm en structuur betreft; een doorn in het oog – als het ooit heeft bestaan.
Hoe komt het dat de geleerden onder de Romeinen, Grieken, Egyptenaren en andere volkeren die langs een van de hoofdwegen van Klein-Azië trokken, deze opzienbarende tempel nooit hebben genoemd? Er bestaan geen overblijfselen van, behalve een legende dat de tegenwoordige tempel van Jeruzalem op die plek is gebouwd. Er wordt ons ook verteld dat deze tempel werd gebouwd door priesterarbeiders, bouwvakarbeiders, metselaars, timmerlieden en anderen, maar dat er toch nooit een geluid van werktuigen werd gehoord. Is het uit die beschrijving niet duidelijk dat deze tempel van Salomo geen stoffelijk bouwwerk was maar zo u wilt een mystieke tempel in de hemel?
Hoe is het heelal door de kosmische werkers, de kosmische geesten, de kosmische arbeiders en de kosmische architecten, die dag en nacht werkten, gebouwd? Hoe is het gebouwd? Zonder geluid van werktuigen, gebouwd door kosmische wijsheid, op zijn plaats en instandgehouden door kosmische wijsheid en kosmische liefde; en het is onuitsprekelijk mooi als kosmisch bouwwerk. Hoe is het lichaam van de mens gebouwd, de tempel, de heilige troon, in zijn hoogste delen het heilige der heiligen van de innerlijke godheid? Gebouwd in stilte, zonder geluid van werktuigen, zonder geluid van hamer of beitel. Onder de ingewijden was het gebruikelijk dat, als een bepaald groot wezen een ‘stad’ stichtte, er werd bedoeld dat hij een esoterische school oprichtte, en dat als hij in die stad een ‘tempel’ bouwde, hij een heiligdom voor inwijding opende – de tempel in de stad, het heiligdom, het heilige der heiligen, binnen de school.
Het Hebreeuwse woord Salomo betekent vrede, rust. Weet u dat ook de geheime wijsheid, de theosofie van de Hebreeërs, kabbala genoemd, de bouw van het heelal beschrijft als die van een tempel, niet met zoveel woorden, maar vanuit dezelfde gedachte? Uit het onbeschrijflijke primordiale punt komt adam qadmon voort, de primordiale hiërarch van het komende heelal; uit adam qadmon komen de negen en tien sephiroth voort, de hemelse hiërarchieën van architecten en bouwers van lagere orde, de aannemers, metselaars en timmerlieden van het heelal die de tempel bouwen in de boezem van ein suph, het grenzeloze. Een heelal.
Wat was deze mystieke tempel van Salomo anders dan de hemelse hiërarchieën van het heelal die zonder geluid van werktuigen het edelste werk verrichtten dat door goden is gedaan. De heiligste en mooiste betekenis van deze tempel van Salomo is dat hij een nieuwe openbaring van de oude godswijsheid aan de mensheid vertegenwoordigt. Daarom noemen we deze de kabbala van de joden die Salomo toen het eerst bracht. Het verhaal is gebaseerd op de toen geheime kabbala, de theosofie van de joden. Hoeveel mooier en meer waard om vereerd te worden: dat wat de mens van mens tot een halfgod maakt, omdat de innerlijke god erdoor wordt ontsluierd, onthuld, geopenbaard. Is er een religie hoger dan dat? Het doel, het oogmerk, de bedoeling van alle grote geestelijke intellecten uit de oudheid was de god in de mens naar buiten te brengen.
U herinnert zich ook waar een andere jood, de grote avatara Jezus, op wees als de edelste manier om tot de godheden te bidden, de heiligste en meest aanvaardbare? Het kwam hierop neer: als u uw hart in dankbaarheid wilt openstellen, treedt dan het heilige der heiligen binnen, uw verborgen binnenkamer, waar vrede en stilte en eerbied heersen. Doe niet als de farizeeërs in de kerken, synagogen en tempels, die met veel woorden in het openbaar eer betuigen. Maar ga het heilige der heiligen binnen, uw eigen hart, waarin de godheid woont. Daar is de tempel. Zij die dat willen, kunnen openlijk in kerken, synagogen, tempels en kathedralen, of waar ook, eer betuigen. De ware volgelingen van Jezus de avatara, de ware volgelingen van de grote ingewijden van alle tijden, bezoeken misschien zulke plaatsen; maar voor hun hoogste en meest dierbare eerbetoon keren ze in zichzelf, in de binnenkamer, waar ze in het verborgene, in vrede en stilte en met alle zintuigen in rust, eer betuigen, want daar in de stilte klinkt de stille zachte stem.
De tempel van Salomo is maar één versie van de universele allegorie die over de hele wereld en bij alle volkeren bekend was; we zouden waarschijnlijk nooit van de joodse vorm van de allegorie hebben gehoord als er in de geschiedenis niet iets was voorgevallen. Hadden de Perzen bijvoorbeeld de Grieken overwonnen toen die Perzië binnenvielen, hoe heel anders zou dan de geschiedenis van Europa zijn geweest; misschien van een veel hoger gehalte, want de Perzen waren veel geestelijker dan de scherpzinnige, schoonheid minnende, hoffelijke en verfijnde Grieken: mooie eigenschappen als ze samengaan met dat gevoel voor het mystieke van de waarheid en de weerklank daarvan in het menselijke hart waarover de Grieken inderdaad soms spraken, maar de oude Perzen veel vaker.